اختلالات خوردن Eating Disorders
بی اشتهایی عصبی (ANOREXIA NERVOSA)
اصطلاح بی اشتهایی عصبی از یک اصطلاح یونانی به معنای “از دست دادن اشتها” و واژه لاتین به معنای ریشه عصبی اختلال گرفته شده است. مشخصه این اختلال وجود سه ملاک اساسی است: 1) گرسنگی کشیدن عمدی به میزان قابل توجه 2) تمایل بی وقفه برای لاغری و ترس مرضی از چاقی 3) وجود علائم و نشانه های ناشی از گرسنگی و روزه داری. بی اشتهایی عصبی اغلب با آشفتگی تن انگاره همراه است و فرد علی رغم لاغری آشکار تصور می کند به شکل ناراخت کننده ای چاق است.
بی اشتهایی عصبی دو زیرنوع دارد. محدود کننده و پرخوری/پاکسازی
در هر دو نوع بی اشتهایی عصبی، تاکید نامتناسب و افراطی بر لاغری به عنوان یک منبع حیاتی و گاهی تنها منبع عزت نفس می شود و وزن و شکل بدن به مشغولیت غالب و فرسایشی افکار، خلق و رفتار تبدیل می شود. نوع محدود کننده تقریباً در 50 درصد موارد دیده می شود. در این نوع، مصرف غذا به میزان زیادی محدود شده است و فرد دچار کاهش وزن می شود. و فرد ممکن است به صورت غیر قابل مقاومت خود را درگیر فعالیت های ورزشی بیش از حد کند. در نوع پاکسازی بیمار رژیم های سخت می گیرد و در عین حال به طور متناوب دوره هایی از پرخوری همرا با پاکسازی دارد. پاکسازی به علت جبران ثانویه دریافت ناخواسته کالری هاست که اغلب با استفراغ عمدی و در بسیاری از موارد با سوء مصرف ملین ها همراه است.
بی اشتهایی عصبی در طول چند دهه گذشته شایع تر شده است. این اختلال در زنان شایعتر از مردان است و سن شروع آن در نوجوانی است ولی در 5 درصد بیماران در اوایل دهه سوم عمر بروز می کند. شایع ترین سن شروع بی اشتهایی عصبی بین 14 تا 18 سالگی است. برآورد می شود که این اختلال در 0.5 تا 1 درصد دختران نوجوان روی می دهد و شیوع آن در دختر ها 10 تا 20 برابر پسرهاست.
پراشتهایی عصبی
پراشتهایی عصبی (Bulimia Nervosa) از واژه یونانی بولیمیا به معنی پراشتهایی و واژه لاتین به معنای ریشه عصبی اختلال گرفته شده است .پراشتهایی عصبی با دوره هایی از پرخوری همراه با شیوه های نامناسب برای توقف افزایش وزن مشخص می شود. ناراحتی جسمی (مانند درد شکم یا تهوع) باعث خاتمه پرخوری می شود و اغلب پس از خاتمه پرخوری فرد دچار احساس گناه، افسردگی یا نفرت از خود می شود. این بیماران بر خلاف مبتلایان به بی اشتهایی عصبی معمولاً وزن طبیعی دارند.
پراشتهایی عصبی شایعتر از بی اشتهایی عصبی است. شیوع این اختلال بین 1 تا 4 درصد در زن های جوان است. همچون بی اشتهایی عصبی، پراشتهایی عصبی در زنان شایعتر از مردان است ولی سن شروع آن در نوجوانی دیرتر از بی اشتهایی عصبی است.
اختلال پرخوری
افراد دچار اختلال پرخوری رفتار های خوردن افراطی و تکرار شونده دارند که طی آنها میزان زیادی از غذا را طی مدت کوتاهی می خورند. برخلاف پراشتهایی عصبی این بیماران بعد از حمله پرخوری به رفتار های جبرانی نظیر استفاده از ملین ها دست نمی زنند. دوره های پرخوری معمولاً در خفا و خلوت فرد صورت می گیرد و در خلال پرخوری فرد احساس میکند نمی تواند نمی تواند رفتار خوردن خود را کنترل کند.
اختلال پرخوری شایعترین اختلال خوردن است. این اختلال تقریباً در 2.5 درصد بیمارانی که به دلیل چاقی به دنبال مراقبت پزشکی برمی آیند و در 50تا 70 درصد افراد دچار چاقی شدید، دیده می شود. این اختلال در زنان 4درصد و در مردان 2درصد تخمین زده می شود.
